از چی بنویسم... والا درد دل که زیاده، گوش شنوا می خواد..
حال و حوصله اساسی می خواد و از همه مهمتر جیگر شنیدن
میخواد... که الحمدالله این روزا هیشکی ، هیچکدوم را نداره...
بهتون بر نخوره...والا من خودم از شما بدترم
تورم و بی پولی و بیکاری مردم که بماند،
بحثش خیلی وقته که کهنه شده و به جایی هم نرسیده...
اخه فلسفه ی این روز قدس دیگه چیه...
بله..، مردم فلسطین بیچاره و مظلومن..،
ولی خدا وکیلی بیچاره ترو مظلوم تر از ما هستن..،??
خوش به حالشون که دشمنشون و ظلمی که بهشون می شه را
همه ی دنیا می بینن و می دونن... ولی ما چی ??
سلام
وبلاگ خوب و جالبی داری
خوشحال میشم از وبلاگم دیدن کنید
با تبادل لینک موافقم، اگه قابل دونستی بیا تو نظرات خبر بده میلینکم.
بدرود.
می توانستم اگر , هر آنچه فاصله هست , از میان بر میداشتم
در این روزهای پر تپش و پر التهاب، هر ثانیه انگار قلبی است در سینه ساعت... که می تپد به شوق دیدن تو!
ضربانی اگر هست-آری- به شوق با تو بودن است!
لحظه ای که شوقی برای تپش ندارد، مرده است انگار بدون تو!
زمانی که تمام لحظه ها-بدون تو- بمیرند، نه تنها لحظه ای، ساعتی، روزی و شاید سالی مرده... بلکه انسانی مرده است!!!
انسانی که تمام هستی اش را گره زده به بودن تو... به عشق تو...
آری! زنی هست که تمام هستی اش را گره زده به بودن تو...
زنی که در هوای عاشقی، تو را نفس می کشد!
زیباست...